Προβολή Τραγουδιού
Αρνόπο μ’, τα στομόχ̌ειλα σ’ αρ’ όντες καλατσ̌εύ’νε |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιώργος Σοφιανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης
Αρνόπο μ’, τα στομόχ̌ειλα σ’ αρ’ όντες καλατσ̌εύ’νε Είκοσ’ νομάτ’ μοιρολογούν, σεράντα νομάτ’ κλαίγ’νε Αρ’ όλια τα πετούμενα τ’ ουρανού τα πουλία Εκάτσαν κι εζωγράφ’σανε του ματί’ σ’ τα πλουμία Εμέν μολύβ’ ’κι φοβερίζ’, μαχ̌αίρ’ γεράν ’κι ανοί͜ει με Εμέν σκοτών’ τ’ αρνόπο μου ντο πάω και ’κι ανοί͜ει με
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ανοί͜ει | ανοίγει | ||
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
γεράν | πληγή, τραύμα | yara | |
εζωγράφ’σανε | ζωγράφισαν | ||
εκάτσαν | κάθισαν | ||
καλατσ̌εύ’νε | ομιλούν, συνομιλούν, συζητούν | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κλαίγ’νε | κλαίνε | ||
ματί’ | ματιού | ||
μαχ̌αίρ’ | μαχαίρι | ||
νομάτ’ | άνθρωποι, άτομα | ὀνόματοι | |
όλια | όλα | ||
όντες | όταν | ||
πλουμία | κεντητά ή ζωγραφιστά διακοσμητικά σχέδια, μτφ. στολίδιa | pluma | |
σεράντα | σαράντα | ||
στομόχ̌ειλα | τα χείλια του στόματος |