Η Λεμόνα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

expand_content

Σίτι͜α επέγ’να ομάλια-ομάλια
είδα ορμάνι͜α και λιβάδι͜α

Είδα ορμάνι͜α και λιβάδι͜α
και σην άκραν τρέχ̌’ πεγάδιν

Και ση πεγαδί’ την άκραν
έστεκεν δεντρόν και μέγαν

Έστεκεν δεντρόν και μέγαν
σα νεράντζι͜α φορτωμένον

Έπλωσα να παίρω ένα
κι εχολιάστεν η Λεμόνα

Και τη Ήλ’ η μάνα εκούξεν
«Ντό λαλείς με Μεληδόνα;»

Ντό χολι͜άσ̌κεσαι Λεμόνα;
Πας̌ κ’ ετσάκωσα κλαδόπον;

Κι αν ετσάκωσα κλαδόπον
να τσακούται το χ̌ερόπο μ’

Κι αν εμάρανα φυλλόπον
να μαραίνεται το ψ̌όπο μ’

Ο ήλο̤ν μαραίν’ φυλλόπα
κι η αέρα τσακών’ κλαδόπα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άκραν	άκρη, αρχή
εκούξεν	φώναξε, λάλησε, κάλεσε κπ ονομαστικά
εμάρανα	έκανα κτ να μαραθεί
επέγ’να	πήγαινα
έπλωσα	άπλωσα, έτεινα
ετσάκωσα	έσπασα
εχολιάστεν	θύμωσε, αγανάκτησε
ήλ’	ήλιου
κλαδόπα	κλαδάκια
κλαδόπον	κλαδάκι, μτφ. απόγονος
λαλείς	βγάζεις λαλιά, καλείς, αποκαλείς, προσκαλείς, οδηγείς
ομάλια	ομαλοί δρόμοι, ευθείες, πεδιάδες, ομαλά (επίρρ)
ορμάνι͜α	δάση	orman
παίρω	παίρνω
πας̌	μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και)	μήν πᾶς
πεγαδί’	βρύσης
πεγάδιν	βρύση
σίτι͜α	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
τρέχ̌’	τρέχει
τσακούται	σπάει
τσακών’	σπάω/ει
φυλλόπα	φυλλαράκια
φυλλόπον	φυλλαράκι
χ̌ερόπο	χεράκι
χολι͜άσ̌κεσαι	θυμώνεις, αγανακτείς
ψ̌όπο	ψυχούλα