Ση νερομάισσας το πεγάδ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Εμμανουηλίδης, Κωστίκας Κωνσταντινίδης

expand_content

Ση νερομάισσας το πεγάδ’
κρύον νερόπον πίνω
Τη σεβντάς ι-μ’ το άψιμον
έρχουμαι και νεβζήνω

Ση νερομάισσας το πεγάδ’,
έρχουμαι διψασμένος
Όνταν είμαι και σεβνταλής
και παραπονεμένος

Σο Κρέν Πεγάδ’ και σο Σταυρίν
χορεύ’νε, τραγωδούνε
Πίν’νε το κρύον το νερόν,
ας σην χαράν μεθούνε

Έγκεν τσ̌ιτσ̌έκια ας σο ραχ̌ίν
κι ας σην καρδι͜ά μ’ φωτίαν
’Μολόγεσεν το γήτεμαν
κι έκαψεν όλι͜α μίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άψιμον	φωτιά
έγκεν	έφερε
έρχουμαι	έρχομαι
κρέν	κρύο/α, δροσερό/ά
μίαν	μια φορά
’μολόγεσεν	ομολόγησε
νεβζήνω	σβήνω
νερομάισσας	(τα) νερομάγισσες, (τη) νερομάγισσας
νερόπον	νεράκι
όνταν	όταν
πεγάδ’	βρύση
πίν’νε	πίνουν
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σεβνταλής	ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος	sevdalı
σεβντάς	αγάπης, έρωτα	sevda/sevdā
τραγωδούνε	τραγουδάνε
τσ̌ιτσ̌έκια	λουλούδια	çiçek
χορεύ’νε	χορεύουν