Τιζ | Τραγούδι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Κρούει οπίσ’ τ’ αρνόπο μου
άμον ντο παρακαλώ
’Κ’ επορώ να φέρ’ ατεν
ση στράταν ντο θέλω εγώ

Εθαρρώ επάτεσα
τη μαϊσσίτσας το τραπέζ’
Ξάι το χάλι μ’ ’κι τερεί
και -ν- εμέναν περιπαίζ’

Έκοψα τ’ ομούτι͜α μου,
θα χάμαι ας σην νηγήν
Όσον κι αν εράεψα
’κ’ εύρα τ’ εσόν το μιγκίν

Νέ Θεόν απάν’ ι-σ’ έ͜εις,
νέ Χριστόν, νέ Άγιον!
Εθαρρώ θα παραδί͜εις
το ψ̌όπο σ’ σο δι͜άβολον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατεν	αυτήν
έ͜εις	έχεις
εθαρρώ	θαρρώ, νομίζω, υποθέτω
επάτεσα	πάτησα
επορώ	μπορώ
εράεψα	έψαξα, γύρεψα, αναζήτησα	aramak
εσόν	δικός/ή/ό σου
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούει	χτυπάει	κρούω
μιγκίν	πιθανός τρόπος, δυνατότητα	mümkün/mumkin
νέ	ούτε	ne
νηγήν	γη
ξάι	καθόλου
ομούτι͜α	ελπίδες	umut
οπίσ’	πίσω
παραδί͜εις	παραδίνεις, καταδίδεις
τερεί	κοιτάει
φέρ’	φέρνω/ει
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω
ψ̌όπο	ψυχούλα