Πουλί μ’, εσύ αν θα παντρεύ’ς

Προβολή Τραγουδιού

Εγώ ποντιοπούλ’ είμαι, τ’ όνομα μ’ έν’ Ηλία

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Ηλίας Υφαντίδης

expand_content

Και -ν- ο Θεόν εβράδυνεν,
τα μουσκαρόπα κράζ’νε
Και -ν- η γραία -ν- ερρώστεσεν
κι ατά κανείς ’κι φάζ’νε

Η νύφε ξάι ’κ’ εντρέπεται
και ’κι τερεί το χάλ’ν ατ’ς
Την πεθεράν ατ’ς ξάι ’κι θέλ’,
κρούει να σ̌κίζ’ το κιφάλ’ν ατ’ς

Αν αποθάν’ ο γέρος ατ’ς
η γραία πώς θ’ αγρείται!
Πάντα θ’ αραεύ’ α̤τον
όθεν καικά θα κείται

Η νύφε που έχ̌’ πεθερά
πάντα τυραννισμέντσα
Θέλ’ άντρας ατ’ς να έν’ κοπέλ’,
ατέν αφορισμέντσα!

Και -ν- οι νυφάδες σο μαντρίν
ατώρα ’κι πατούνε
Έσ’κωσαν το μυτίν ψηλά,
τσάτσαλοι πορπατούνε

Πουλί μ’, εσύ αν θα παντρεύ’ς
γεροντάδες ορώτα
Ηλία, εσύ αν θα παντρεύ’ς
τον Γιωρίκα μ’ ορώτα
Και τη γυναίκα που θα παίρτς
να τρώει και τα κορκότα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγρείται	αγριεύεται, καταβάλλεται από ανεξήγητο φόβο
αποθάν’	πεθαίνει
αραεύ’	ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει	aramak
ατά	αυτά
ατέν	αυτήν
ατ’ς	αυτής, της
ατώρα	τώρα
αφορισμέντσα	αφορισμένη, αναθεματισμένη
γραία	γριά
εβράδυνεν	βράδιασε
έν’	είναι
ερρώστεσεν	αρρώστησε
έσ’κωσαν	σήκωσαν
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κιφάλ’ν	κεφάλι
κοπέλ’	ογκόλιθος (συνήθως αποσπώμενος με δυναμίτη)
κορκότα	ξεφλουδισμένα και χονδραλεσμένα σιτάρια ή κριθάρια από τα οποία παρασκευάζουν σούπα	կորկոտ (korkot)
κράζ’νε	κρώζουν, κραυγάζουν	κρώζω
κρούει	χτυπάει	κρούω
μουσκαρόπα	μοσχαράκια
μυτίν	μύτη
νυφάδες	νύφες
νύφε	νύφη
ξάι	καθόλου
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ορώτα	(προστ.) ρώτησε
παίρτς	παίρνεις
πορπατούνε	περπατάνε
σ̌κίζ’	σκίζω/ει
τερεί	κοιτάει
τσάτσαλοι	γυμνοί
τυραννισμέντσα	τυραννισμένη, ταλαιπωρημένη
φάζ’νε	ταΐζουν
χάλ’ν	χάλι, κατάντια	hal/ḥall