Πού θα κονεύ’ς, πουλόπο μ’;

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θανάσης Στυλίδης, Χρήστος Χαραλαμπίδης

Έπλωσα το χ̌ερόπο μου
τεάμ’ να κρούω απάν’ ατ’ς
Εκλώστεν κι εγκαλιάστε με
ατέ -ν- ας ση χαράν ατ’ς

Πετάς, πετάς και πού θα πας;
Πού θα κονεύ’ς, πουλόπο μ’;
Πέταξον κι έλα χαμελά
άι! σ’ εμόν τ’ εγκαλόπον

Θα ’φτάγω κι έναν σεβνταλούκ’
αδά σα σιμοχώρι͜α -ν
Θα κουβαλώ και φάζ’ ατο
αγρόμηλα και μόρι͜α -ν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγρόμηλα	άγρια μήλα
αδά	εδώ
απάν’	πάνω
ατέ	αυτή
ατ’ς	αυτής, της
εγκαλιάστε	αγκάλιασε
εγκαλόπον	αγκαλιά, αγκαλίτσα
εκλώστεν	γύρισε, επέστρεψε
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έπλωσα	άπλωσα, έτεινα
κονεύ’ς	εγκαθίστασαι, φωλιάζεις, προσγειώνεσαι	konmak
κρούω	χτυπώ
μόρι͜α	βατόμουρα	μόρον
πέταξον	(προστ.) πέταξε
πουλόπο	πουλάκι
σεβνταλούκ’	έρωτας	sevdalık
σιμοχώρι͜α	γειτονικά/κοντινά χωριά
τεάμ’	δήθεν, τάχα μη	deyü (οθωμ. περιόδου)
φάζ’	ταΐζω/ει
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
χ̌ερόπο	χεράκι
χαμελά	χαμηλά