Μανίτσα μ’, τ’ εσόν το μεκατίρ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Γιώτης Γαβριηλίδης

[Και] Μάνα, γιατί εποίκες με
με τέρτι͜α και με πόνον;
Καμίαν να μη χ̌αίρουμαι
εγώ σ’ αούτ’ τον κόσμον;

[Και -ν-] Εξέρω ντο βρουλίεσαι
και νουνί͜εις για τ’ εμέναν
Ση ζωή μ’ να ελέπω ’γώ
έναν καλόν ημέραν

[Και] Μανίτσα μ’, εσύ για τ’ εμέν
π’ εδίν’νες και το ψ̌όπο σ’
[Και] Το μεκατίρ’ σ’ ντο έν’ τρανόν,
εξέρ’ α̤’ το παιδόπο σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α̤’	(α̤τό) αυτό, το
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
βρουλίεσαι	φλέγεσαι, καίγεσαι	brûler
εδίν’νες	έδινες
ελέπω	βλέπω
έν’	είναι
εξέρ’	ξέρω/ει, γνωρίζω/ει
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
καμίαν	ποτέ
μεκατίρ’	αξία (ηθική), ποσότητα, ικανότητα	(ενικ.) miḳdār/ (πληθ.) meḳādīr/mawaqīdīr
νουνί͜εις	σκέφτεσαι
παιδόπο	παιδάκι
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
ψ̌όπο	ψυχούλα