Προβολή Τραγουδιού

Τ’ ουρανού τα πετούμενα

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Κουρτίδης, Φάνης Κουρουκλίδης

Τ’ ουρανού τα πετούμενα,
τη Θεού τα πουλία
Εκάτσαν κι εζωγράφ’σανε
τ’ ομματί’ σ’ τα πλουμία

Σο κρεβάτι σ’ ολόερα
πουλόπα κελαηδούνε
Τσ’ αγγέλτς πα επαλαλώσες
εείν’ πα τραγωδούνε

Αρνόπο μ’, τα στομόχ̌ειλα σ’
αρ’ όντες καλατσ̌εύ’νε
Είκοσ’ νομάτ’ λιγοθυμούν,
σεράντα ψ̌ήα εβγαίν’νε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγέλτς	αγγέλους
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
εβγαίν’νε	βγαίνουν
εζωγράφ’σανε	ζωγράφισαν
εκάτσαν	κάθισαν
καλατσ̌εύ’νε	ομιλούν, συνομιλούν, συζητούν	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
νομάτ’	άνθρωποι
ολόερα	ολόγυρα
ομματί’	ματιού
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης
πλουμία	κεντητά ή ζωγραφιστά διακοσμητικά σχέδια	pluma
πουλόπα	πουλάκια
σεράντα	σαράντα
στομόχ̌ειλα	τα χείλια του στόματος
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα