Ν’ αηλί την μάναν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Λάζος Σαλονικίδης, Φάνης Κουρουκλίδης

Ν’ αηλί τη μάναν π’ έχ̌’ παιδίν
μακρά σην ξενιτείαν
και ’κ’ επορεί να ελέπ’ α̤το
ατέ τον χρόνον μίαν

Η μάνα κλαίει, μοιρολογά
Ποίος θα εγροικά ’τεν;
Σο γιάν’ ατ’ς ’κ’ έχ̌’ καν’νάν παιδίν
για να παρηγορά ’τεν

Η μάνα σιρινεύκεται
λύεται η καρδία τ’ς
Αροθυμία τρώει ατεν
εβγαίν’ και στέκ’ η ψ̌η ατ’ς

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αροθυμία	νοσταλγία
ατέ	αυτή
ατεν	αυτήν
ατ’ς	αυτής, της
γιάν’	πλάι, πλευρά	yan
εβγαίν’	βγαίνει
εβγαίν’ και στέκ’	πάει να βγει
εγροικά	καταλαβαίνει
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
επορεί	μπορεί
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καν’νάν	κανέναν
λύεται	λιώνει
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μίαν	μια φορά
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
σιρινεύκεται	σέρνεται κατά γης	sürünmek
’τεν	αυτήν
ψ̌η	ψυχή