Έμορφοι οι νυφάδες

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Χριστόφορος Χριστοφορίδης

Έμορφοι οι νυφάδες είν’
αδά σ’ Αγουρζενόν -ι
Ζιπούνα και ζιρχάρ’ φορούν
κι ο πρόσωπον αλώνιν

Αούτ’ ο κόσμος ψεύτικος,
σ’ εμάς έν’ ερωνείαν
Τρυγόνα μ’, θ’ αποθάνουμε,
έλα ας φιλούμε μίαν

Αναθεμά σας έρημα,
ορμάνια και κοιλάδι͜α
Εσάς θα σ̌ολιατεύ’νε σας
κορίτσ̌ι͜α και νυφάδι͜α

Σο Θεόν βαρύ να μη έν’
κάτ’ θα λέγω, παιδία
Ο θάνατον ’κι σύρκεται,
τσ’ εγάπ’ς αροθυμία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
Αγουρζενόν	χωριό της Ματσούκας του Πόντου
αδά	εδώ
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
αροθυμία	νοσταλγία
εγάπ’ς	αγάπης
είν’	(για πληθ.) είναι
έμορφοι	όμορφοι/ες
έν’	είναι
ερωνείαν	ειρωνεία
ζιπούνα	μακρύ μανικωτό φόρεμα χωρίς ραφή στους ώμους	ζιπούνι(ν)<zipon (βενετ.)
ζιρχάρ’	στολίδια της ζιπούνας	zırhar<zırh/zirih
θάνατον	θάνατος
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μίαν	μια φορά
νυφάδες	νύφες
νυφάδι͜α	νύφες
ορμάνια	δάση	orman
παιδία	παιδιά
σ̌ολιατεύ’νε	δίνουν χαρά, ψυχαγωγούν, μτφ. ζωντανεύουν	şenlenmek
σύρκεται	τραβιέται, αντέχεται
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;