Προβολή Τραγουδιού

Το πόι σ’ απ’ αδά κι απάν’

Στιχουργοί: Νίκος Παπαδόπουλος, Παραδοσιακό

Καλλιτέχνες: Γιάννης Καλπατσινίδης, Δημήτρης Καρασαββίδης

Το πόι σ’ απ’ αδά κι απάν’,
ιλό̤ν άμον καβάκιν
Εσύ να είσαι η κεμεντζ̌έ μ’
και -ν- εγώ το καπάκιν

Όλια τα τριαντάφυλλα
απέσ’ σην καρδιά σ’ κείνταν
Ατά που θα μυρίσ̌κεται
τα χρόνι͜α τ’ ’κι τελείνταν

Κοιμέθ’, αρνί μ’, κοιμέθ’, πουλί μ’,
έπαρ’ τ’ αυγής τον ύπνον
Τράνυνον και θα παίρω σε
είσαι ακόμαν μικρίκον

Παρχάρ’ αέρα ’φύσεσεν
κάποθεν τέλι͜α-τέλι͜α
Τρυγόνα μ’, τα στομόχ̌ειλα σ’
γλυκέα -ν- άμον μέλι͜α

Έμορφα μπάρμπα-Γιάννε!!!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
άμον	σαν, όπως, καθώς
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
ατά	αυτά
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
έμορφα	όμορφα
έπαρ’	πάρε (προστ.)
ιλό̤ν	λείο στην αφή
καβάκιν	λεύκα	kavak
κάποθεν	από κάπου
κείνταν	κείτονται, ξαπλώνουν
κεμεντζ̌έ	η λύρα	kemençe/kemānçe
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κοιμέθ’	κοιμήσου (προστ.)
μικρίκον	μικρούλης/α/ικο
μυρίσ̌κεται	μυρίζει κτ
όλια	όλα
παίρω	παίρνω
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
πόι	ύψος, μπόι	boy
στομόχ̌ειλα	τα χείλια του στόματος
τελείνταν	(αμτβ.)τελειώνουν, εξαντλούνται, μτφ. πεθαίνουν
τέλι͜α	σύρματα, χορδές μουσικού οργάνου	tel
τράνυνον	μεγάλωσε (προστ.)
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
’φύσεσεν	(εφύσεσεν) φύσηξε

Σημειώσεις

1ο δίστιχο Ν. Παπαδόπουλου