Το πόι σ’ απ’ αδά κι απάν’

Προβολή Τραγουδιού

Στιχουργοί: Νίκος Παπαδόπουλος, Παραδοσιακό

Καλλιτέχνες: Γιάννης Καλπατσινίδης, Δημήτρης Καρασαββίδης

Το πόι σ’ απ’ αδά κι απάν’,
ιλό̤ν άμον καβάκιν
Εσύ να είσαι η κεμεντζ̌έ μ’
και -ν- εγώ το καπάκιν

Όλια τα τριαντάφυλλα
απέσ’ σην καρδι͜ά σ’ κείνταν
Ατά που θα μυρίσ̌κεται
τα χρόνι͜α τ’ ’κι τελείνταν

Κοιμέθ’, αρνί μ’, κοιμέθ’, πουλί μ’,
έπαρ’ τ’ αυγής τον ύπνον
Τράνυνον και θα παίρω σε
είσαι ακόμαν μικρίκον

Παρχάρ’ αέρα ’φύσεσεν
κάποθεν τέλια-τέλια
Τρυγόνα μ’, τα στομόχ̌ειλα σ’
γλυκέα -ν- άμον μέλια

Έμορφα μπάρμπα-Γιάννε!!!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
ατά	αυτά
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
έμορφα	όμορφα
έπαρ’	(προστ.) πάρε
ιλό̤ν	λείο στην αφή
καβάκιν	λεύκα	kavak
κάποθεν	από κάπου
κείνταν	κείτονται, ξαπλώνουν
κεμεντζ̌έ	λύρα	kemençe/kemānçe
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κοιμέθ’	(προστ.) κοιμήσου
μικρίκον	μικρούλης/α/ικο
μυρίσ̌κεται	μυρίζει κτ, , οσφραίνεται
όλια	όλα
παίρω	παίρνω
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
πόι	ύψος, μπόι	boy
στομόχ̌ειλα	τα χείλια του στόματος
τελείνταν	(αμτβ.) τελειώνουν, εξαντλούνται, μτφ. πεθαίνουν
τέλια	σύρματα, χορδές μουσικού οργάνου	tel
τέλια-τέλια	κυματιστά
τράνυνον	(προστ.) (αμεταβ.) μεγάλωσε, (μεταβ.) ανέθρεψε	τρανόω-ῶ
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
’φύσεσεν	(εφύσεσεν) φύσηξε

Σημειώσεις

1ο δίστιχο Ν. Παπαδόπουλου