Σο κιφάλι μ’ κάτ’ λαλεί

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Πουλαντσακλής, Στάθης Νικολαΐδης

Όι! Ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί!
Το κιφάλι μ’ πώς πονεί!
Το κιφάλι μ’ αν πονεί
θα σαρεύω έναν πανί

Τη πόρτας ι-σ’ τα ξύλα
έτερα είν’ έτερα
Άφ’ς τον κύρ’ -τ- σ’ και τη μάνα σ’,
κόρ’, έλα σ’ εμέτερα

Κόρη, έλα μετ’ εμέν
μη κλαινί͜εις την κεμανέ μ’
Μη κλαινί͜εις την κεμανέ μ’
εγώ χάμαι για τ’ εσέν

Βρέχ̌ει, βρέχ̌ει, βρέχουμαι
’κ’ επορώ να έρχουμαι
Στείλον με τη γιαπούτζα σ’
τυλίγουμαι κι έρχουμαι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άφ’ς	(προστ.) άφησε
γιαπούτζα	μάλλινος επενδύτης της εποχής	cappuccio
είν’	(για πληθ.) είναι
εμέτερα	δικά μου/μας	ἡμέτερος
επορώ	μπορώ
έρχουμαι	έρχομαι
έτερα	διαφορετικά, αλλιώς, άλλα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κιφάλι	κεφάλι
κλαινί͜εις	κάνεις κάποιον να κλάψει, στενοχωρείς
κύρ’	πατέρα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
πόρτας	(ονομ.πληθ.) πόρτες	porta
σαρεύω	τυλίγω, περικυκλώνω, εναγκαλίζομαι μτφ. αρέσκομαι σε	sarmak
στείλον	(προστ.) στείλε
τυλίγουμαι	τυλίγομαι
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω