Του Νικόλα η τραγωδία

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κωστάκης Πετρίδης, Σταύρος Πετρίδης, Χρήστος Χρυσανθόπουλος

’Κ’ επρόφτασα να χ̌αίρουμαι,
πουλί μ’, να χ̌αίρουμαι
[Αχ!] με τα έξ’ και τα παιδία μ’
Πίκρας, φτώχια και βάσανα,
πουλίκα μ’, βάσανα
[Αχ!] έπαθεν [κι] η καρδία μ’

Γεραλίν έτον η καρδι͜ά μ’
πουλί μ’/Ρίζα μ’, η καρδι͜ά μ’
[Αχ!] ξάι ’κ’ είχα τον καιρόν-ι
Τ’ εμόν καϊτέν ’τραγώδεσα,
πουλί μ’, ’τραγώδεσα
[Αχ!] με το μικρόν τον γιο μ’ -ι

Καλά-καλά ’κ’ εμέρωσεν,
πουλί μ’/Ρίζα μ’, ’κ’ εμέρωσεν
[Αχ!Και] Χάρος έρθεν σην πόρτα μ’
Λέει με «Σούκ’ έλα μετ’ εμέν,»
ρίζα μ’/Πουλί μ’, «μετ’ εμέν»
[Και/Αχ!] «τα χρονόπα σ’ εκόπαν»

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
γεραλίν	πληγωμένο, τραυματισμένο	yaralı
εκόπαν	κόπηκαν
εμέρωσεν	ξημέρωσε
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έξ’	έξω ή ο αριθμός έξι
έρθεν	ήρθε
έτον	ήταν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καϊτέν	μελωδία, μουσική σύνθεση, μουσικός σκοπός	kayde
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ξάι	καθόλου
παιδία	παιδιά
πίκρας	πίκρες
πουλίκα	πουλάκι
σούκ’	(προστ.) σήκω
’τραγώδεσα	(ετραγώδεσα) τραγούδησα
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
χρονόπα	χρονάκια