Τα μαύρα τα μαλλία σ’

Και τα μαύρα τα μαλλία σ’
όντες σύρτς ατα σ’ ωμία σ’
τογραεύ’νε την καρδία μ’,
σ’ ομμάτι͜α μ’ έρ’ται σκοτίαν

Και μικρόν, και μικρόν,
παλαλόν, τ’ εμόν αρνίν
Τα μαλλόπα ους τα μὲσα σ’,
έφαες τ’ εμόν την ψ̌ην

Όντας βγαίντς ση γειτονίαν
τρέχ’νε όλι͜α τα παιδία
Τον Θεόν παρακαλώ
τύχη να έχω εγώ

Και μικρόν, και μικρόν,
παλαλόν, τ’ εμόν αρνίν
Τα μαλλόπα ους τα μὲσα σ’,
έφαες τ’ εμόν την ψ̌ην

Θα στείλω σε χ̌αιρετίας
και μαζί και την καρδία μ’
Θ’ αποθάνω αν ’κι παίρτς με,
πουλόπο μ’, φογούμ’ ’κι θέλτς με -ν-

’Κ’ επορώ, ’κ’ επορώ,
’κ’ επορώ χωρίς εσέν
Αν ’κι παίρτς με θ’ αποθάνω
το κρίμαν θα έν’ σ’ εσέν