Προβολή Τραγουδιού
Πουγαλεμένον ψ̌η |

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Αναστάσιος Ιωαννίδης, Ιωάννης Χαλκίδης
Ν’ αηλί εμέν μανίτσα μο’, ν’ αηλί εμέν μανίκα! Εγώ καν’νάν ’κ’ επείραξα, καν’νάν κακόν ’κ’ εποίκα Τα λώματα μ’ κανείς ’κι πλύν’, κανείς ’κι μαερεύ’ με Εμέν κανένας ’κι αναμέν’, κανένας ’κι αραεύ’ με Το καρδόπο μ’ ολόμαυρον, το ψ̌όπο μ’ σκοτωμένον Γυρίζω με τους ζωντανούς, θαρρείς αποθαμένον
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
αναμέν’ | περιμένει | ||
αποθαμένον | πεθαμένος/ο | ||
αραεύ’ | ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει | aramak | |
επείραξα | πείραξα | ||
εποίκα | έκανα, έφτιαξα | ποιέω-ῶ | |
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καν’νάν | κανέναν | ||
καρδόπο | καρδούλα | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
λώματα | ρούχα | λῶμα/λωμάτιον | |
μαερεύ’ | μαγειρεύει | ||
μανίκα | μανούλα | ||
ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
πλύν’ | πλένω/ει | ||
ψ̌όπο | ψυχούλα |