Πουγαλεμένον ψ̌η

Ν’ αηλί εμέν μανίτσα μο’,
ν’ αηλί εμέν μανίκα!
Εγώ καν’νάν ’κ’ επείραξα,
καν’νάν κακόν ’κ’ εποίκα

Τα λώματα μ’ κανείς ’κι πλύν’,
κανείς ’κι μαερεύ’ με
Εμέν κανένας ’κι αναμέν’,
κανένας ’κι αραεύ’ με

Το καρδόπο μ’ ολόμαυρον,
το ψ̌όπο μ’ σκοτωμένον
Γυρίζω με τους ζωντανούς,
θαρρείς αποθαμένον