Αναστορώ τα νιάτα μου

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Κωνσταντίνος Κοργιανίδης

Ποίος ας ση ζωήν, πουλί μ’
έφυεν χαρεμένος;
Και ποίος ας σα βάσανα
’κ’ έφυεν φορτωμένος;

Αναστορώ τα νιάτα μου
τα έμορφα τα χρόνια
κι ατώρα -ν- εφορτώθα ’γώ
με βάσανα και πόνια

Έκιτι χρόνια έμορφα,
χαράντας, πεκιαρλούκια!
Τ’ εμά πα πώς εχάθανε
όλια τα χαβεζλούκια;

Πάντα να έμ’νε παλληκάρ’,
πάντα να έμ’νε νέος
Πάντα απέσ’ σα έμορφα
να έμ’ ταγουτεμένος

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναστορώ	θυμάμαι, αναπολώ
απέσ’	μέσα
ας σα	απ’ τα	ασό σα (από τα)
ατώρα	τώρα
έκιτι	έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό	hey gidi
έμ’	ήμουν
εμά	δικά μου
έμ’νε	ήμουν
έμορφα	όμορφα
εφορτώθα	φορτώθηκα
έφυεν	έφυγε
εχάθανε	χάθηκαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
όλια	όλα
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πεκιαρλούκια	εργένικη ζωή, μοναξιές	bekârlık
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
ταγουτεμένος	σκορπισμένος, διασκορπισμένος	dağıtmak
χαβεζλούκια	πόθοι, επιθυμίες, γούστα	heveslilik
χαράντας	χαρές, γάμοι
χαρεμένος	χαρούμενος