Απ’ αδά σ’ εσέτερα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Κώστας Σιαμίδης

Απ’ αδά στ’ εσέτερα,
ξαν, πουλί μ’, μακρά πα ’κ’ έν’
Μήλον να σύρω έρ’ται
και κυδών’ παραδι͜αβαίν’
Αχ! Πουλί μ’, νασάν εμέν!

Έι! κορτσόπον, τούλα-λα,
ρούζομε και κείμες κα’
Αφκά σο κρεβατόπο σ’
ξαν ευτάμε παλαλά

Ανάθεμα τη μάνα σ’,
τον κύρ’ π’ εσέν εποίν’νεν
’ποίν’νε σε πολλά έμορφον,
σ’ εμέν πελιάν εδίν’νεν

Έι! κόρη μ’, και σου κυρού σ’
τα δουλείας ντ’ εποίν’νες!
Κάθαν βράδον και πρωί
το μαντίλι σ’ επλύνες

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
αφκά	κάτω
βράδον	βράδυ
δουλείας	(ονομ. πληθ.) δουλειές, (γεν. ενικ.) δουλειάς
εδίν’νεν	έδινε
έμορφον	όμορφο
έν’	είναι
επλύνες	έπλενες
εποίν’νεν	έκανε, έφτιαχνε	ποιέω-ῶ
εποίν’νες	έκανες, έφτιαχνες	ποιέω-ῶ
έρ’ται	έρχεται
εσέτερα	δικά σου/σας
ευτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
κάθαν	κάθε
κείμες	κειτόμαστε, ξαπλώνουμε
κορτσόπον	κοριτσάκι
κρεβατόπο	κρεβατάκι
κύρ’	πατέρα
κυρού	πατέρα
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
νασάν	χαρά σε
ξαν	πάλι, ξανά
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παλαλά	τρελά, τρέλες
παραδι͜αβαίν’	ξεπερνάει, παραφεύγει, ξεφεύγει, παραωριμάζει
πελιάν	βάσανο, σκοτούρα	bela
’ποίν’νε	έκανε, έφτιαχνε	ποιέω-ῶ
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ρούζομε	πέφτουμε
σύρω	σέρνω, τραβώ, ρίχνω
τούλα	ήσυχα, φρόνιμα