Τη νύφες ο χορόν

Το ραχ̌ίν χ̌ιονίεται,
παίρ’ ο ήλεν λύεται
Εγώ τηνάν αγαπώ
αδαπέσ’ ευρίεται

Έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν,
μετ’ εμέν θα ζεις καλά
Εγώ θα τρανύνω σε
με το μέλ’ και το γάλαν

Σον παρχάρ’ έχ̌’ και θα πας,
λύουμαι ας ση σεβντά σ’
Τον Θεό σ’ αν αγαπάς
ντό είναι ατά ντ’ ευτάς;