Μάνα, ποίσο με παξιμάτ’

Μάνα, ποίσο με παξιμάτ’,
μάνα, θα ξενιτεύω
και με τα δάκρα̤ σ’ θόλωσον
και με την άχνα σ’ ψέσον
Θα πάγω με τ’ αγερα̤νούς
και με τ’ άοιδα χ̌ελιδόνα̤
κι αγερα̤νοί μ’ θα κλώσκουνταν,
χ̌ελιδόνα̤ μ’ γυρίζ’νε
κι εγώ, μάνα μ’, ’κι κλώσκουμαι
και άλλο ’κι γυρίζω
Ευκέθ’, μάνα μ’, ευκέθ’, μάνα μ’,
ευκέθ’, μη καταράσαι
αύριον έρ’ται τ’ Α’εργί’
και πας σην εκκλησίαν
κι ελέπεις τα συμπαίδα̤ μου
πώς ψάλλ’νε, πώς δεβάζ’νε
κι ελέπ’ς τον τόπο μ’ εύκαιρον
και καίγετ’ η καρδία σ’.