Η εγάπ’

Ντό έν’ ατό που όντες έρ’ται
όλεν τη ζωή σ’ αλλάζ’;
[Η εγάπ’, η εγάπ’]
Ντό έν’ ατό που ευτάει σε
άμον χάταλον να ευτάς;
[Η εγάπ’, η εγάπ’]
Ντό έν’ ατό που ευτάει σε
ας σον πόνον ν’ αποθάντς
[Η εγάπ’, η εγάπ’]

Η εγάπ’, η εγάπ’,
όντες έρ’ται ση ζωή σ’
μίαν κλαις, μίαν γελάς,
μίαν τυραννί͜εις την ψ̌η σ’
Μαναχόν η εγάπ’
σην καρδι͜άν όντες φωλιάζ’
νέ μουράτι͜α μετρά
κι ούτε πόνι͜α λογαριάζ’

Ντό έν’ ατό όντες έρ’ται
φέρ’ τ’ απάν’ αφκά σην ψ̌η σ’;
[Η εγάπ’, η εγάπ’]
Ντό έν’ ατό που γομών’
κι ευκαιρών’ ξαν τη ζωή σ’;
[Η εγάπ’, η εγάπ’]

Η εγάπ’, η εγάπ’,
όντες έρ’ται ση ζωή σ’
μίαν κλαις, μίαν γελάς,
μίαν τυραννί͜εις την ψ̌η σ’
Μαναχόν η εγάπ’
σην καρδι͜άν όντες φωλιάζ’
νέ μουράτι͜α μετρά
κι ούτε πόνι͜α λογαριάζ’

Άλλτς ευτάει ευτυχισμέν’
άλλτς κλαινίζ’ και τυραννίζ’
[Η εγάπ’, η εγάπ’]
Άλλ’ τ’ αχούλ’ν ατουν χάν’
κι άλλτς πολλά χαρεντερίζ’
[Η εγάπ’, η εγάπ’]

Η εγάπ’, η εγάπ’,
όντες έρ’ται ση ζωή σ’
μίαν κλαις, μίαν γελάς,
μίαν τυραννί͜εις την ψ̌η σ’
Μαναχόν η εγάπ’
σην καρδι͜άν όντες φωλιάζ’
νέ μουράτι͜α μετρά
κι ούτε πόνι͜α λογαριάζ’

Ούλοι ατέν αραεύ’νε
άμα ξάι κανείς ’κι ξέρ’
[Η εγάπ’, η εγάπ’]
ευτυχίαν, χαράντας
γιά τρανόν χαράν θα φέρ’;
[Η εγάπ’, η εγάπ’]

Η εγάπ’, η εγάπ’,
όντες έρ’ται ση ζωή σ’
μίαν κλαις, μίαν γελάς,
μίαν τυραννί͜εις την ψ̌η σ’
Μαναχόν η εγάπ’
σην καρδι͜άν όντες φωλιάζ’
νέ μουράτι͜α μετρά
κι ούτε πόνι͜α λογαριάζ’