Μάνα, ντό πολλά αγαπώ σε

Μάνα, σ’ αούτο τη ζωήν
εσύ είσαι η καρδία μ’ και η ψ̌η μ’
Είσαι ο φέγγο μ’ κι η χαρά μ’,
γιατρικόν και ση γερὰ μ’
Τη ζωής ι-μ’ είσαι τ’ άστρον κι η χαρά μ’
Είσαι ο φέγγο μ’ κι η χαρά μ’,
γιατρικόν και ση γερὰ μ’
Μάνα, έσεν έχω σα πόνι͜α μ’, ση χαρά μ’

Μάνα, με τ’ εγάπ’ τ’ εσόν
έμαθες εμέν τη στράταν το ορθόν
Με τ’ εγκάλι͜α σ’ το ζεστόν,
με το λόγο σ’ το γλυκόν,
έμορφον εποίκες τη ζωήν τ’ εμόν
Με τ’ εγκάλι͜α σ’ το ζεστόν,
με το λόγο σ’ το γλυκόν,
μάνα, εσύ γαληνεύ’ς τη ψ̌ην τ’ εμόν

Όσο εσέν έχω σουμά μ’
χαρεμένον έν’ η ψ̌η μ’ και η καρδι͜ά μ’
Πολλά εποίκες ση ζωήν
για τ’ εμέν και τη κεντή μ’
Μάνα, εσύ είσαι τα μουράτι͜α μ’ ση ζωή μ’
Πολλά εποίκες ση ζωήν
για τ’ εμέν και τη κεντή μ’
Ντό θα εποίν’να εσέν αν ’κ’ είχα ση ζωή μ’;

Εδέκες με όλα τα καλά,
για να τρανύντς με βάσανα έσυρες πολλά
Είσαι απάν’ σον κόσμο ατόν
η Παναΐα μ’ κι ο Θεόν
Μάνα, για τ’ εσέν η εγάπη μ’ έν’ τρανόν
Είσαι απάν’ σον κόσμο ατόν
η Παναΐα μ’ κι ο Θεόν
κι όσον ζω για τ’ εσέν θα τραγωδώ

Αχ, μάνα!
Αχ, μάνα, ντό πολλά αγαπώ σε!