Των Βαΐων

Εγώ για τ’ εσόν τη σεβντάν
την ψ̌η μ’ πα επεδέβα
Τιδέν ’κ’ ελογαρίασα,
σ’ άψιμον πα εσέβα

Των Βαΐων, ξαν Βαΐων,
σο πέραν το χωρίον
Σ’ όνομα σ’, όνομαν εύρα,
σο πόι σ’ κι άλλο καλλίον

Την ψ̌η μ’ σ’ εσέν εχάρτσα ’το
να χ̌αίρεται, κορτσόπον
Εσύ φαρμάκ’ επότ’σες α’
τ’ έρημον το καρδόπο μ’

Των Βαΐων, ξαν Βαΐων,
σο πέραν το χωρίον
Σ’ όνομα σ’, όνομαν εύρα,
σο πόι σ’ κι άλλο καλλίον

Εποίκες με κι επέρα οπίσ’
το λόγο εγώ ντ’ εδέκα
Εσύ είναν όντες ευρήκ’ς,
εγώ -ν- ευρήκω δέκα

Των Βαΐων, ξαν Βαΐων,
σο πέραν το χωρίον
Σ’ όνομα σ’, όνομαν εύρα,
σο πόι σ’ κι άλλο καλλίον