Φτωχός έμ’νε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιδηρόπουλος, Παναγιώτης Κοσμίδης

[Εχ!] Η ψ̌η μ’ επέρεν άψιμον,
η κάρδια μ’ γαιματώθεν
[Ωχ!] Ν’ αηλί εμέν τον άχαρον,
η γούλα μ’ εγομώθεν

[Εχ!] Φτωχός έμ’νε κι εφέκες με,
τον πλούσιον επέρες
[Ωχ!] Πικρόν φαρμάκ’ εδέκες με
να πίνω ας σα χ̌έρι͜α σ’

[Εχ!] Ατώρα πέει με πώς θα ζω
με την αροθυμία σ’;
[Ωχ!-ν-] Έχασα σε και ’κ’ επορώ
θα τρώει με η χωρισία σ’

[Εχ!] Τα δάκρυ͜α μ’ έντανε ποτάμ’,
εσέν έρ’ταν φουρκίζ’νε
[Εχ!-ν-] Εποίκες πόνον την χαρά μ’
κι άμον μωρόν κλαινί͜εις με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αροθυμία	νοσταλγία
ατώρα	τώρα
άψιμον	φωτιά
γαιματώθεν	ματώθηκε
γούλα	λαιμός	gula
εγομώθεν	γέμισε
εδέκες	έδωσες
έμ’νε	ήμουν
έντανε	έγιναν
επέρεν	πήρε
επέρες	πήρες
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
επορώ	μπορώ
έρ’ταν	έρχονται
εφέκες	άφησες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαινί͜εις	κάνεις κάποιον να κλάψει, στενοχωρείς
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
πέει	(προστ.) πες
ποτάμ’	ποτάμι
φουρκίζ’νε	πνίγουν
χωρισία	χωρισμός
ψ̌η	ψυχή