Ποντιακά δίστιχα

Ποίον ποτάμ’ εθόλωσεν
και ποίον ’κ’ εκατέντσεν;
Ποίον κορτσόπον έμορφον
παλληκάρι͜α ’κ’ εκλαίντσεν;

Έμορφος είσαι έμορφος,
τιδέν ’κ’ έχω να λέγω
Εγώ πα νέϊκον παλληκάρ’,
το καρδόπο σ’ θα καίγω

Είδα τ’ ομμάτι͜α σ’, είδα ’τα,
γιαβρόπο μ’, δα̤κρωμένα
Φογούμαι γιάμ’ εντώκε σε -ν
η μάνα σ’ για τ’ εμένα

Ο ήλεν μαραίν’ ’μάραντα
και παλαλά χορτάρι͜α
Μαραίντς κι εσύ πα, γιαβρίκα μ’,
όλα τα παλληκάρι͜α

Εμέν κατηγορούνε με
ντο τραγωδώ και πίνω
Κανείς ’κι ’ξέρ’ πόσον πονώ
και πόσα δάκρυ͜α ’κχ̌ύνω

Ανάθεμα σε, γιαβρόπο μ’,
και τρισαναθεμά σε!
Να έπλανεν με ο Θεόν
σον τόπον ντο κοιμάσαι