Ο έταιρον και η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλον τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
κι η κόρη ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με, Έταιρε,
το τσ̌αρκούλι μ’ δίγω σε
-Νέ τσ̌αρκούλιν παίρω σε,
νέ περνήν περνίζω σε -ν

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλον τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
κι η κόρη ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με, Έταιρε,
το βραχ̌ι͜άλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ’φτάγ’ α’ τ’ άκλερον;
άλλο τάμαν τάξον με

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλον τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
κι η κόρη ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με, Έταιρε,
το ζωνάρι μ’ δίγω σε
-Το ζωνάρ’ τ’ εσόν ας έν’,
άλλο τάμαν τάξον με

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλον τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
κι η κόρη ’κ’ επόρεσεν

-Ας σην ψ̌η μ’ κι ανώτερον
όλα τ’ άλλα δίγω σε
Ας σο χ̌έρ’ επέρπαξεν
κι ατέν πέραν έσυρεν

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλον τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
κι η κόρη ’κ’ επόρεσεν

-Δος με, κόρη, ντ’ έταξες
το φιλίν ντ’ ετάγαμε
-Έμπρι͜α μουν λιβάδα̤ είν’,
πάμε εκεί και δίγω σε

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλον τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
κι η κόρη ’κ’ επόρεσεν