Ο πεντικόν

Ο πεντικόν απέσ’ σ’ αμπάρ’
ευτάει «γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι»
Ατό εμέν πώς έκαψεν,
τη χ̌ι͜όρας το κορίτσι!

«Γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι, γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι»
ο πεντικόν «γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι»
Γιατί ’κι αφήντς να κοιμάται
τη χ̌ι͜όρας το κορίτσι;

Η χ̌ι͜όρα έσ’κωσε μυτίν
σ’ εμέναν και το πόιν ατ’ς
Θα λέγω εγώ τον πεντικόν
να κουβαλεί το σόιν ατ’

«Γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι, γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι»
ο πεντικόν «γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι»
Γιατί ’κι αφήντς να κοιμάται
τη χ̌ι͜όρας το κορίτσι;

Η χ̌ι͜όρα ετσ̌άτεψε πελά̤ν
και με το «γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι»
Εγώ θα γουρταρεύ’ ατεν
αν δί’ με το κορίτσι

«Γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι, γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι»
ο πεντικόν «γρίτσ̌ι-γρίτσ̌ι»
Γιατί ’κι αφήντς να κοιμάται
τη χ̌ι͜όρας το κορίτσι;