Αδά σον κόσμον αγαπώ
έναν Θεόν κι εσέναν
Αν θέλτς δέβα σον ανοιχτήν
κι ερώτα για τ’ εμέναν
Εγώ για τ’ εσέν και μόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον
Εσέν, ρίζα μ’, ντο αγαπώ
αν ίσως λέγω ψέμαν·
το χώμαν ντο καταπατώ
να σύρ’ και πίν’ το αίμα μ’
Εγώ για τ’ εσέν και μόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον
Κόρ’, κρέμασον ένα σταυρόν,
κ’ είναν Θεόν προσ̌κύνα
Σεράντα ψ̌ήα εσύ μη καί͜εις,
τέρεν κι αγάπα έναν
Εγώ για τ’ εσέν και μόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον
♫
Αχ! Ελενίτσα μου, αμάν, αμάν!
Αμάν, Ελενίτσα μου
Πόσο σε κλαίω, πόσο σε κλαίω
Ελενίτσα μου, αμάν, αμάν!
♫
Αδά σον κόσμον αγαπώ
έναν Θεόν κι εσέναν
Αν θέλτς δέβα σον ανοιχτήν
κι ερώτα για τ’ εμέναν
Εγώ για τ’ εσέν και μόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον
