Τρυγονίτσα μου

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Τρυγόνα μ’, τρυγονίτσα μου,
εύρες τον καιρό σ’, εύρες
Με τον άντρα σ’ ποίσον καλά
κι εμέν ας επιδέβες

Αρνί μ’, σο κρεβάτ’ ντο κείσαι
το ποδάρ’ να τσακούται
Εσύ τιδέν’ να μη παθάντς
άντρας ι-σ’ να σκοτούται

Σεράντα νομάτ’ άγιοι
κι εξήντα προφητάδες
Το βίο μ’ όλεν έφαγαν
έμορφοι οι νυφάδες

Πολλά είν’ τ’ αμαρτίας ι-μ’
κάθουμαι και νουνίζω
Κανείς ’κι δί’ με σ’χώρεσην
να πάω κοινωνίζω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αμαρτίας	(ον.πληθ., τα) αμαρτίες
βίο	βιος, περιουσία
δί’	δίνει
είν’	(για πληθ.) είναι
έμορφοι	όμορφοι/ες
επιδέβες	έφυγες, άφησες πίσω, προσπέρασες, ξεπέρασες
εύρες	βρήκες
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
νομάτ’	άνθρωποι, άτομα	ὀνόματοι
νουνίζω	σκέφτομαι
νυφάδες	νύφες
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
παθάντς	παθαίνεις
ποδάρ’	πόδι
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σεράντα	σαράντα
σκοτούται	σκοτώνεται
σ’χώρεσην	συγχώρεση
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τρυγονίτσα	(υποκορ.) το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσακούται	σπάει