Σύρω τη σεβντάς τον πόνον

Εξέρτς όνταν εκάθουμ’νες
σ’ αχ̌ερών’ από κάθεν
κι έρθεν η μάνα σ’ είδε μας·
[και -ν-] Ας σα γέλ’τα εχάθεν

Εγέντον ένα χρόνον,
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
[Ωχ!] Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
πονεί και το καρδόπο μ’

Εξέρτς όνταν εκάθουμ’νε
ση χωραφί’ την άκραν
εποίν’νες με και -ν- έκλαιγα
κι εσπόγγιζες τα δάκρυ͜α μ’

Εγέντον ένα χρόνον,
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
[αχ!] πονεί και το καρδόπο μ’

[Και -ν-] Εξέρτς όνταν επέγ̆’ναμε,
πουλόπο μ’, σα χορτάρι͜α
Κάθε βούραν και φίλεμαν,
κάθε δεμάτ’ κι αγκάλι͜α

Εγέντον ένα χρόνον,
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Και για τ’ εσέν, πουλόπο μ’,
[αχ!] πονεί και το καρδόπο μ’