| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Το ραχ̌ίν χ̌ι͜ονίεται [πουλί μ’] παίρ’ ο ήλεν λύεται κι εγώ είμαι σεβνταλής [πουλί μ’] το καρδόπο μ’ λύεται Σο πέραν, πουλί μ’, σο πέραν σο πέραν τη μαχαλά Έναν έμορφον κορτσόπον καβουρεύ’ τ’ εμόν το ψ̌όπον ♫ [Ωχ! Και -ν-] Αρνί μ’, τη μάνα σ’ ντ’ εποίκα [αχ!] και πάντα καταράται; [Και] Να τρώει ατεν ο γουρζουλάς [αχ!] και να ψοφά να χάται ♫ Τη τουφεκί’ μ’ το ταπάν [πουλί μ’] άμον το Καράκαπαν Τη σεβντάς ι-μ’ τ’ όνομαν [πουλί μ’] γραμμένον έν’ εκειαπάν’ Πίνω έναν, πίνω δύο πίνω τρία και μεθώ Αχ! Τη χ̌έρας το κορτσόπον ν’ ανασπάλω ’κ’ επορώ
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασπάλω | ξεχάσω | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| γουρζουλάς | η πανούκλα μτφ. ο θάνατος | ||
| εκειαπάν’ | εκεί πάνω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| εποίκα | έκανα, έφτιαξα | ποιέω-ῶ | |
| επορώ | μπορώ | ||
| ήλεν | ήλιος/ήλιο | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| Καράκαπαν | ονομασία βουνού στην σημ. Τουρκία, στα ανατολικά όρια της Άνω Ματσούκας και με υψόμετρο 2,4 χλμ | Karakaban< kara (=μαύρο) + kaban (կաբան=κορυφή, απότομος λόφος) | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| καταράται | καταριέται | ||
| κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
| λύεται | λιώνει | ||
| μαχαλά | γειτονιά | mahalle/maḥalle | |
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
| σεβντάς | αγάπης, έρωτα | sevda/sevdā | |
| ταπάν | βάση, το πίσω τμήμα (κοντάκι) τυφεκίου | taban | |
| τουφεκί’ | ντουφεκιού | tüfek/tufeng | |
| χ̌έρας | χήρας | ||
| χ̌ι͜ονίεται | χιονίζεται | ||
| χάται | χάνεται | ||
| ψ̌όπον | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασπάλω | ξεχάσω | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| γουρζουλάς | η πανούκλα μτφ. ο θάνατος | ||
| εκειαπάν’ | εκεί πάνω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| εποίκα | έκανα, έφτιαξα | ποιέω-ῶ | |
| επορώ | μπορώ | ||
| ήλεν | ήλιος/ήλιο | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| Καράκαπαν | ονομασία βουνού στην σημ. Τουρκία, στα ανατολικά όρια της Άνω Ματσούκας και με υψόμετρο 2,4 χλμ | Karakaban< kara (=μαύρο) + kaban (կաբան=κορυφή, απότομος λόφος) | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| καταράται | καταριέται | ||
| κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
| λύεται | λιώνει | ||
| μαχαλά | γειτονιά | mahalle/maḥalle | |
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
| σεβντάς | αγάπης, έρωτα | sevda/sevdā | |
| ταπάν | βάση, το πίσω τμήμα (κοντάκι) τυφεκίου | taban | |
| τουφεκί’ | ντουφεκιού | tüfek/tufeng | |
| χ̌έρας | χήρας | ||
| χ̌ι͜ονίεται | χιονίζεται | ||
| χάται | χάνεται | ||
| ψ̌όπον | ψυχούλα |
