Ekseva Apan So Vapor (Εξέβα απάν’ σο παπόρ’)

Εξέβα απάν’ σο παπόρ’. Εφέκα τα πραμόπα μ’ έμπρα̤ μ’ καικά κι εγρίβωσα σα κάγκελα τη παπορί’, για να μη ζαλίουμαι και ρούζω ση θάλασσαν. Πρώτη φοράν έλεπα θάλασσαν ση ζωή μ’. Τα μαντίλα̤ γομάτο δά̤κρα̤ επέγ’ναν κι έρχουσαν. Κανέναν ’κ’ είχα ν’ αποχαιρετώ και κανείς ’κ’ έτον ν’ αποχαιρετά με. Ετέρεσα το γιαλό, την πολιτείαν. Ο κόσμον επέγ’νεν άν’-κα’ σα δουλείας ατουν. Η γούλα μ’ εγομώθεν δά̤κρα̤ και τ’ ομμάτι͜α μ’ εδείσωσαν. «Έι, Τραπεζούντα», είπα, «για τ’ όλτς έ͜εις τόπον και μαναχόν εγώ ’κ’ εχωρώ και διώ͜εις με;»

«Έι, πατρίδα», είπα, «για τ’ όλτς έ͜εις τόπον και μαναχόν εγώ ’κ’ εχωρώ και διώ͜εις με;»