Τη καρδι͜άς ι-σ’

Τη καρδι͜άς ι-σ’ το ανοιγάρ’
ατσ̌ά πού έ͜εις κρυμμένον
ν’ εμπαίνω και λαρών’ ατο
την καρδι͜ά μ’ το καμμένον;

♫

Αν έν’ εγάπ’ αληθινόν
και έχ̌’ γερά τεμέλι͜α
’κι φοάται τον άνεμον,
τη βρεχ̌ήν και τα σέλι͜α

Τη καρδι͜άς ι-σ’ το ανοιγάρ’
ατσ̌ά πού έ͜εις κρυμμένον
ν’ εμπαίνω και λαρών’ ατο
την καρδι͜ά μ’ το καμμένον;

Άλλον εγάπανεν τ’ αρνί μ’
κι εμέν χαπάρ’ ’κ’ εδίν’νεν
Τη καρδίας ι-μ’ το γομάρ’
κι άλλο βαρύν εποίν’νεν

Τη καρδι͜άς ι-σ’ το ανοιγάρ’
ατσ̌ά πού έ͜εις κρυμμένον
ν’ εμπαίνω και λαρών’ ατο
την καρδι͜ά μ’ το καμμένον;

Δίγω τον λόγο μ’, δίγω σε -ν-,
μάρτυρας ο Θεός ι-μ’
Πουλόπο μ’, άλλαξον νιάτ’,
μη κείμαι μαναχός ι-μ’

Τη καρδι͜άς ι-σ’ το ανοιγάρ’
ατσ̌ά πού έ͜εις κρυμμένον
ν’ εμπαίνω και λαρών’ ατο
την καρδι͜ά μ’ το καμμένον;

Ν’ εμπαίνω και λαρών’ ατο
την καρδι͜ά μ’ το καμμένον