Γράμμα γράφτω στείλω

Ντό πολλά χρόνα̤ έργησες¹,
άντρα μ’, στην ξενιτεία!
Εμέν αν ’κι αγαπάς,
αγάπα τα παιδία σ’

Ντό είν’, γιάβρι μ’, ατά ντο λες
κι ευτάς με κι όλον κλαίω;
Για τίναν σύρω βάσανα;
Για τίναν υποφέρω;

♫

Γράμμαν γράφτω στείλω,
γιάβρι μ’, για τ’ εσένα
Επέμ’να μόνος κι έρημος
απέσ’ σα μαύρα ξένα

Τα μαλλία μ’ έσπρυναν,
γιάβρι μ’, για τ’ εσένα
(Ανα)θεμά τα μαύρα ξένα
Έναν πρωίν θα κλώσκουμαι
νά ’ρχουμαι ζω σ’ εσένα

Ασ’ τ’ ανοί͜εις το γράμμαν,
γιάβρι μ’, ξάι μη κλαις
Και κουράγιον ποίσον
το καλό μ’ αν θέλτς

Τα μαλλία μ’ έσπρυναν,
λύεται η καρδία μ’
Μα την Παναΐαν!
Έναν πρωίν θα κλώσκουμαι
αν έχω την υγεία μ’