Ελενίτσα

Έλα κάθκα σα γόνατα μ’,
έλα κάθκα σο γιάνι μ’
Ας κάθουμαι και λέγω σε
ντ’ εδέβαν σο κιφάλι μ’

Ελενίτσα μ’, Ελενίτσα μ’,
ποδεδίζω σε, κουκλίτσα μ’!
Μετ’ ατό χαρεντερί͜εις με
κι έναν φίλεμαν ’κι δί’ς με

Μετ’ είπα σε το τερτόπο μ’,
μετ’ είπα σε το χάλι μ’
Πασ̌κείμ’ ντο είπα σε να παίρτς
το νου μ’ ας σο κιφάλι μ’

Τυραννίουμαι και κλαίω,
ση καν’νάν τιδέν ’κι λέω
Σ’ έναν έμορφον κορτσόπον
τα παράπονα μ’ θα λέω

Λελεύω τα χ̌ερόπα σου,
τ’ άσπρα τα πιλεκλία
Πώς ’κι γουεύ’ς και κρού’ς ατα
απέσ’ σα νερά τα κρύα;

Αρ’ αέτσ’ έν’ όπως λες,
κι αρ’ αέτσ’ αν πάει καλόν έν’
[Και -ν-] Εφίλεσα το μάγ’λον ατ’ς
κι ασ’ εμόν τρυφερόν έν’