Αέτσ’ έν’ η ζωή

Παιδία, αέτσ’ έν’ η ζωή,
έχ̌’ τ’ άνι͜α τ’ς και τα κάτι͜α τ’ς
Έχ̌’ τη χαράς χαμόγελα
και δα̤κρόπα σ’ ομμάτι͜α τ’ς

Όλ’ εμουν είμες μουσαφίρ’,
σο χώμαν ντο πατούμε
Μ’ εγάπην ας δεβάζουμε
τα χρόνια ντο θα ζούμε

Μικρίκον έν’ και ’κι κρατεί,
ολήγ̆ορα τελείται
Ζήστεν καλά τ’ οσήμερον,
τ’ αύριον μη τερείτεν

Όλ’ εμουν είμες μουσαφίρ’,
σο χώμαν ντο πατούμε
Μ’ εγάπην ας δεβάζουμε
τα χρόνια ντο θα ζούμε

Χαπέρ’ ’κι στείλ’ ο Χάροντας,
άνθρωπον να μαθάνει
πόσον η ψ̌η ατ’ θα κρατεί
και πότε θ’ αποθάνει

Όλ’ εμουν είμες μουσαφίρ’,
σο χώμαν ντο πατούμε
Μ’ εγάπην ας δεβάζουμε
τα χρόνια ντο θα ζούμε