Ν’ αηλί εκείνον π’ αρρωσταίν’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Μέλη Ραμπίδου, Χρήστος Ραμπίδης

Ν’ αηλί τη μάναν π’ αναμέν’
ημέρας, μήνας, χρόνια
ατέ τον ξενιτέαν ατ’ς
και σύρ’ η ψ̌η τα πόνι͜α

Έλα, αρνί μ’, ας σα  μακρά,
έλα ας σην ξενιτείαν
Έλα, περ’μέν’ -τ- σε -ν- έναν ψ̌ην,
πονεμένον καρδίαν

Έλα, πουλί μ’, σ’ αγνάντεμαν
ση χωρί’ το ραχ̌όπον
Έρθεν ο ξενιτέας ι-σ’,
τη ψ̌ης ι-σ’ το παιδόπον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αναμέν’	περιμένει
ας σα	απ’ τα	ασό σα (από τα)
ας σην	απ’ την	ασό σην (από την)
ατέ	αυτή
ατ’ς	αυτής, της
έρθεν	ήρθε
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μήνας	(τα) μήνες
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ξενιτέαν	ξενιτεμένο
ξενιτέας	ξενιτεμένος
παιδόπον	παιδάκι
περ’μέν’	περιμένει
πόνι͜α	πόνοι
ραχ̌όπον	ραχούλα, μικρό βουνό
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
χωρί’	χωριού
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ην	ψυχή
ψ̌ης	ψυχής