Εμέν μάνα ’κ’ εγέννεσεν

Εμέν μάνα ’κ’ εγέννεσεν,
[γιαβρί μ’, πουλί μ’]
εμέν κύρης ’κ’ εποίκεν [γιαρ]
[Αμάν, γιαβρί μ’!]
Εμέν κορώνα εξέρασεν
[γιαβρί μ’, πουλί μ’]
σα ποταμάκρα̤ εφέκεν [γιαρ]
[Αμάν τα γιαβρί μ’!]

Κανείς εμέν μη κατακρίν’
[γιαβρί μ’, πουλί μ’]
ντο τραγωδώ και πίνω [γιαρ]
[Αμάν τα γιαβρί μ’!]
Κανείς ’κ’ εξέρ’ πόσον πονώ
[γιαβρί μ’, πουλί μ’]
και πόσα δάκρυ͜α ’κχ̌ύνω [γιαρ]
[Αμάν τα γιαβρί μ’!]

♫

Ανάθεμα [γιαβρόπο μ’] και τα μακρά
όθεν ’κι πάει λαλία
Τ’ ομμάτι͜α μ’ εσκοτείνεψαν
ας σην αροθυμίαν

Ανάθεμα [γιαβρόπο μ’] και τα μακρά,
ατά τα πιδεβασέας
Το καρδόπο μ’ εγόμωσαν
τέρτι͜α και πικρασέας

♫

Χαϊτέστε ας πάμε, παιδία,
ατώρα περ’μέν’ η κάλη 
Εβγαίν’ απάν’ σ’ εξώπορτον,
περ’μέν’ το παλληκάρι

Εχπάσταμ’ και -ν- έχ̌’ κι έρχουμες,
σ’ οσπιτόπο σου, θεία
Η θαγατέρα σ’ ας κεράζ’
την παρέαν ρακία

Έρθα, πουλί μ’, ση μαχαλά σ’,
έρθα ση γειτονία σ’
Κανείς ’κι κουίζ’ τ’ όνομα σ’
ν’ ακούω τη λαλία