Κλωστέστεν σα χωρία σουν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βλαδίμηρος Χαραλαμπίδης

Κλωστέστεν σα χωρία σουν,
κλωστέστεν σα παιδία σουν,
κλωστέστεν σοι μανάδες
Τα δάκρυ͜α μαύρα κατρακυλούν,
κανενός κατσία ’κι γελούν,
Τα ξένα άλλο ’κι σύρκουνταν

♫

Θεέ μ’, μεγαλοδύναμε,
Εσύ τέρεν και κρίσον
Τη ξενιτείας τα στράτας
με τα σίδερα κλείσον

♫

Να μη πάνε τ’ αδέλφι͜α μουν,
εκεί πα π’ είν’ να έρ’ταν
Κανείται σα μακρά ντ’ έσυραν
κι ατόσον που επαιδεύταν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατόσον	τόσο
είν’	(για πληθ.) είναι
έρ’ταν	έρχονται
έσυραν	έσυραν, τράβηξαν, έριξαν
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
κατσία	πρόσωπο, μέτωπο
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλωστέστεν	(προστ.) γυρίστε, επιστρέψτε
κρίσον	(προστ.) κρίνε
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μουν	μας
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παιδία	παιδιά
σοι	στους/στις, τους/τις
σουν	σας
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
σύρκουνταν	τραβιούνται, σύρονται, υποφέρονται, αντέχονται
τέρεν	(προστ.) κοίταξε
χωρία	χωριά