Το ορφανόν

Έγραψα πολλά τραγούδι͜α
πονεμένα ας σην ψ̌η μ’
Με τ’ αβούτα λέγω σας -ε
ντ’ έσυρα μικρόν παιδίν
Πονεμένα, πονεμένα
τα χρόνι͜α μ’ επέρασαν
Πόνι͜α, πίκρας και φαρμάκια
ούλ’ εμέν εκέρασαν
Τα βάσανα μ’ είν’ πολλά,
αχ! σην πλάκαν ’κ’ εχωρούν
Τ’ ορφανόν το έρημον,
ούλ’ εκείνο κυνηγούν

Τον πατέρα μ’ ασ’ τ’ έχασα,
έχασα και τον αδελφό μ’
Κι έντεκα χρονών επέμ’να
έρημον και ορφανόν
Και προστάτης ένουμ’νε
του οσπιτί’ μουν ο τρανόν
Πονεμένα, πονεμένα
τα χρόνι͜α μ’ επέρασαν
Πόνι͜α, πίκρας και φαρμάκια,
ούλ’ εμέν εκέρασαν
Τα βάσανα μ’ είν’ πολλά,
αχ! σην πλάκαν ’κ’ εχωρούν
Τ’ ορφανόν το έρημον,
ούλ’ εκείνο κυνηγούν