Ο Πόντιον θα ζει και πάει

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Σιδηρόπουλος, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Όσα να σύρ’νε ση ζωήν,
όσον ν’ αναστενάζ’νε
Ο νους ατουν πάντα εκεί,
οι Πόντιοι ’κι αλλάζ’νε

Ας σην καρδίαν αποπέσ’
ατό ’κι θα εβγάλλ’νε
Τα χρόνια κι αν εδέβανε
τον Πόντον ’κι ανασπάλλ’νε

Ολίγον πράμαν ’κ’ έν’ να χάντς
πατρίδα και να χάσαι
Σα στράτας να ευρίεσαι,
σο χώμαν να κοιμάσαι

Ο Πόντιον θα ζει και πάει,
θα σ’κούται και κοιμάται
εγκάλια με το όραμαν
ο Πόντον να μη χάται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλλ’νε	ξεχνούν
αναστενάζ’νε	αναστενάζουν
αποπέσ’	από μέσα
ατουν	τους
εβγάλλ’νε	βγάζουν
εγκάλια	αγκαλιά
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
έν’	είναι
ευρίεσαι	βρίσκεσαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ολίγον	λίγο
όραμαν	όνειρο
όσα	όσες φορές
σ’κούται	σηκώνεται
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
σύρ’νε	σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν
χάντς	χάνεις, παύεις να έχεις, διώχνεις
χάσαι	χάνεσαι
χάται	χάνεται