Εθάρρ’ναμε ’κ’ ιεύομε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Σιδηρόπουλος, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Εθάρρ’ναμε ’κ’ ιεύομε
κι εσέβεν η κακία
και απάν’ σ’ ένα τάβιμαν
έρθεν η χωρισία

Θα τραγωδώ και χ̌αίρουμαι
ντο έχω ξαν το ταίρι μ’
Ο χ̌ειμωγκόν ας ση ζωή μ’
εγέντον καλοκαίρι

Τα χρόνια ντο εχάσαμε
να σβήουνταν και πάνε
Ατά να μη θυμούμες, ψ̌η μ’,
ατό τρανόν γεράν έν’

Θα τραγωδώ και χ̌αίρουμαι
ντο έχω ξαν το ταίρι μ’
Ο χ̌ειμωγκόν ας ση ζωή μ’
εγέντον καλοκαίρι

Τα στράτας παίρω κι έρχουμαι
απόψ’ για ν’ ανταμούμες
Κι ας σην αροθυμία μουν,
πουλόπο μ’, να λαρούμες

Θα τραγωδώ και χ̌αίρουμαι
ντο έχω ξαν το ταίρι μ’
Ο χ̌ειμωγκόν ας ση ζωή μ’
εγέντον καλοκαίρι

Θα τραγωδώ και χ̌αίρουμαι
ντο έχω ξαν το ταίρι μ’
Ο χ̌ειμωγκόν ας ση ζωή μ’
εγέντον καλοκαίρι (x2)

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανταμούμες	ανταμώνουμε
απάν’	πάνω
αροθυμία	νοσταλγία
ατά	αυτά
γεράν	πληγή, τραύμα	yara
εγέντον	έγινε
εθάρρ’ναμε	θαρρούσαμε
έν’	είναι
έρθεν	ήρθε
έρχουμαι	έρχομαι
εσέβεν	μπήκε
θυμούμες	θυμόμαστε
ιεύομε	ταιριάζουμε	uymak
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λαρούμες	γιατρευόμαστε, θεραπευόμαστε
μουν	μας
ξαν	πάλι, ξανά
παίρω	παίρνω
πουλόπο	πουλάκι
σβήουνταν	(αμεταβ.) σβήνουν, χάνονται, πεθαίνουν
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τάβιμαν	μάλωμα, φιλονικία, επίπληξη	dava/daʿvā
τραγωδώ	τραγουδάω
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
χ̌ειμωγκόν	(ονομ.) χειμώνας, (γεν.) χειμώνα
χωρισία	χωρισμός
ψ̌η	ψυχή