Κορτσόπον μελαχρινόν

Κορτσόπον μελαχρινόν,
έλα έμπα σον χορόν
Με τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα
έκαψες την ψ̌η τ’ εμόν

Τον κύρη σ’ πώς λέν’ ατον
να μη¹ αραεύ’ ατον;
Απ’ εκείνον θα ζητώ σε
κι ύστερα κάτ’ εχρωστώ σε

Ντ’ εχρωστώ σε, ’κ’ έν’ τρανόν,
έν’ το φίλεμα τ’ εμόν
Έλα, έμπα σο χ̌ερόπο μ’
κι έλα ρούξον σ’ εγκαλόπο μ’