Ντό εγέννανες με, μάνα μ’

Ντό εγέννανες με, μάνα μ’,
κι έφερες με ση ζωήν;
Με τα τέρτα̤ και τα πόνα̤
εφαρμακώθεν η ψ̌η μ’

Όντες έμ’νε σ’ εγκαλόπο σ’,
μανίτσα μ’, σην ψ̌ην τ’ εσόν
’Κ’ έξερα, μάνα, τοι φίλους
και τον κόσμον τον κακόν

Μίαν ’φτάνε σε τον φίλον
κι αποπίσ’ κατηγορούν
Θέλ’ να βάλ’νε σε σο χώμαν
μάνα μ’, ατείν’ ’κ’ επορούν