Ο Γιωρίκας

Τη ποπαδίας ο Γιωρίκας
όλι͜ον τη νύχταν γυρίζ’
Ατός ακόμαν γαμπρίζ’,
τη χ̌εράδες τριγυρίζ’

Οψέ κέσ’ έναν βραδήν
ση χ̌ερίτσας την αυλήν
παρακάλ’, παρακαλεί
την χ̌ερίτσα να φιλεί

Χ̌ερίτσα μ’, έναν ξάι εστά
την ψ̌η σ’ να ευχαριστάς
Άντρας ι-σ’ θα συγχωρά σε
ξάι ’κι θα ορωματά͜ει σε

Την ημέραν μη γυρί͜εις
να έ͜εις ήσυχον την ψ̌η σ’
Και απόψ’ όντες νυχτών’
έλα σο κρεβατόπο μ’
Έλα, αναμένω σε,
την καρδι͜ά μ’ θα δίγω σε

Ρούζομ’ και κοιμούμες -ε-,
κανέναν ’κι φοούμες -ε-
Ας το βράδ’ ους το πρωί
για τ’ εμάς έν’ η ζωή