Η σεβντά κακόν πράμαν

Σεβνταλής παιδάς είμαι,
μη κατηγοράτε με -ν
Έρ’ται ρούζ’ απάν’ εσουν,
ύστερα εγροικάτε με -ν

Η σεβντά κακόν πράμαν,
αηλί τηνάν σουμώνει
Μαραζών’ η καρδία τ’,
το αίμαν ατ’ θολώνει

Σην καρδι͜ά μ’ έχω πόνον,
εσένα λέγ’ α’ μόνον
Κορτσόπον, αγαπώ σε,
έλα μίαν φιλώ σε