Ξ̌ι, ξ̌ι

Αητέντς έμ’νε κι επέτανα
σα ψηλά τα ραχ̌όπα
κι εκλίσκουμ’ κα’ και -ν- έπινα
κρύα νερά σ’ ορμόπα

Ξ̌ι, ξ̌ι τα νοσακόπα,
τη χωρί’ τα κορτσόπα
εσέγκαν εσέν ατσ̌ά ρού͜εις
στα δύο ποδαρόπα μ’

Σ’ ομμάτι͜α μ’ είχα αψίματα,
σην καρδία μ’ φωτίαν
Ας ση εγάπ’ς τα έργατα
έσπρυναν τα μαλλία μ’

Ξ̌ι, ξ̌ι τα νοσακόπα,
τη χωρί’ τα κορτσόπα
εσέγκαν εσέν ατσ̌ά ρού͜εις
στα δύο ποδαρόπα μ’

Τ’ εγκάλιας τοι κοριτσίων
εποίν’να τισ̌εκόπα
Φιλέματα, δαξίματα
γιοργάν’, μαξιλαρόπα

Ξ̌ι, ξ̌ι τα νοσακόπα,
τη χωρί’ τα κορτσόπα
εσέγκαν εσέν ατσ̌ά ρού͜εις
στα δύο ποδαρόπα μ’