Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ανάθεμα σε, ξενιτά̤, σον τόπον ντο κρατείς με! Εμαύρυνες το καρδόπο μ’ εμέν ξάι ’κι πονείς με Ν’ αηλί που αποχωρίεται ας ση μάναν και κύρη! Ατότε έν’ που πίν’ α̤το το φαρμάκ’ με ποτήρι Ν’ αηλί που αποχωρίεται μακρά -ν- ας ση γαρήν ατ’ Μουατσ̌ουρλούκ’ πάντα θα σύρ’, θα τυρα̤ννίζ’ την ψ̌ην ατ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αποχωρίεται | αποχωρίζεται | ||
| ατότε | τότε | ||
| γαρήν | (αιτ.) γυναίκα | karı | |
| εμαύρυνες | μαύρισες | ||
| έν’ | είναι | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρατείς | κρατάς | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| μουατσ̌ουρλούκ’ | προσφυγιά, μετανάστευση | muhacirlik | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξάι | καθόλου | ||
| ξενιτά̤ | ξενιτειά | ||
| πίν’ | πίνω/ει | ||
| σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
| τυρα̤ννίζ’ | τυραννάω/ει, ταλαιπωρώ/εί | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αποχωρίεται | αποχωρίζεται | ||
| ατότε | τότε | ||
| γαρήν | (αιτ.) γυναίκα | karı | |
| εμαύρυνες | μαύρισες | ||
| έν’ | είναι | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρατείς | κρατάς | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| μουατσ̌ουρλούκ’ | προσφυγιά, μετανάστευση | muhacirlik | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξάι | καθόλου | ||
| ξενιτά̤ | ξενιτειά | ||
| πίν’ | πίνω/ει | ||
| σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
| τυρα̤ννίζ’ | τυραννάω/ει, ταλαιπωρώ/εί | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
¹ Η αρχική εκδοχή του διστίχου καταγράφεται ως «κι αφήν’»
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 