Παρχαρόπουλον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Ιορδανίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Εγώ το παρχαρόπουλον
τραγωδώ σα ραχ̌ία
Ακούνε τα παράπονα μ’
τη Θεού τα πουλία

Σ’ έναν το χ̌έρ’ κρατώ ψωμίν,
σ’ άλλον αχαντινίτσαν
Εποίκες με και -ν- ασκητήν,
μικρέσσα τρυγονίτσα μ’

Εγώ το παρχαρόπουλον
κοιμούμαι σα γιαζία
Τη φωλέα μ’ θα χτίζ’ ατο
απέσ’ και σα κλερθία

Τ’ αμάραντα ’μαρέθανε,
το τουτουγιάν’ πονεί με
Το μανουσ̌άκ’ ’κ’ εφύτρωσεν
μανάχον γιατί κείμαι

Εγώ το παρχαρόπουλον
σην δείσα μαθεμένον
κι ας ση σεβντά σ’, μικρόν γιαβρί μ’,
η ψ̌η μ’ φαρμακωμένον

Και τα πουλόπα τη Θεού
τ’ έναν τ’ άλλο ερωτούνε
Με το να είμαι μοναχόν
άλλο ’κι κελαηδούνε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αμάραντα	(επιστ. Helichrysum stoechas) τα αγριολούλουδα ελίχρυσος ο πολύτιμος
απέσ’	μέσα
γιαβρί	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
γιαζία	πεδιάδες, εξοχή, ύπαιθρος	yazı
δείσα	ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
ερωτούνε	ρωτάνε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλερθία	Άλνος ο κολλώδης, γνωστό με τις ονομασίες κλήθρα ή σκλήθρα
κοιμούμαι	κοιμάμαι
μαθεμένον	μαθημένη/ο
μανάχον	(ο) μοναχός, (επίρρ.) μόνο/μοναχά
μανουσ̌άκ’	μενεξές/βιολέτα	մանուշակ (manušak)<manafšak
’μαρέθανε	(εμαρέθανε) μαράθηκαν
μικρέσσα	μικρή, νεαρή
παρχαρόπουλον	πουλί του παρχαριού
πουλόπα	πουλάκια
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
τουτουγιάν’	το φυτό αμάραντος (Helichrysum stoechas – Ελίχρυσος ο πολύτιμος)	dudiye otu/tutuya
τραγωδώ	τραγουδάω
τρυγονίτσα	(υποκορ.) το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φωλέα	φωλιά
χ̌έρ’	χέρι
ψ̌η	ψυχή