Τ’ ομματοτέρεμα σ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Σοφία Νικολαΐδη, Στάθης Νικολαΐδης

Τ’ ομματοτέρεμα σ’, πουλί μ’,
ατά τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
Τ’ εμόν έν’ ο Παράδεισον,
τ’ εμά είν’ τα μουράτι͜α

Τέρεν, μάνα μ’, ας σ’ ομμάτι͜α μ’
τα δάκρυ͜α μ’ πώς κυλίουν
Πέτρας να είν’ τσακούντανε,
χ̌ι͜ονόπα να είν’ λύουν

Σην πόρτα σ’ να κρεμάουμαι
άμον άσπρον κριάριν
Να εμπαίντς, εβγαίντς, ελέπ’ς και λες
«Κρίμα σο παλληκάριν»

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ατά	αυτά
εβγαίντς	βγαίνεις
είν’	(για πληθ.) είναι
ελέπ’ς	βλέπεις
εμά	δικά μου
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εμπαίντς	μπαίνεις
έν’	είναι
εσά	δικά σου/σας
κυλίουν	κυλάνε
λύουν	λιώνουν
μουράτι͜α	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
ομμάτι͜α	μάτια
ομματοτέρεμα	βλέμμα, ματιά
πέτρας	πέτρες
τέρεν	(προστ.) κοίταξε
τσακούντανε	σπάνε
χ̌ι͜ονόπα	χιονάκια