Ο πλάνον Οδυσσέας

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Δημητριάδης, Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης

expand_content

Εγώ είμαι τη Γίμερας
ο πλάνον Οδυσσέας
Τ’ οσπίτι μ’ έν’ ση Θωμάντων
κι ολόερα τ’ οξέας

Παρχαρομάνα, Γίμερα,
πατρίδα μ’, με τα κάλλι͜α σ’
Ελάστα τα ραχ̌όπα σου
έπα ας σα πεγάδι͜α σ’

Κρύα νερά τη Γίμερας
παρχάρι͜α τη πατρίδας
Γιάμ’ τα νερά σ’ εστέρεψαν;
Γιάμ’ ’ρούξαν τα καλύβι͜α σ’;

Είδα σε, μάνα μ’ Γίμερα,
σ’ όρωμα μ’ και εχάρα
Εγνέφ’σα και -ν- εχάσα σε,
καλλίον ν’ επεθάν’να

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
γιάμ’	μήπως, ή μη	ya/yā + μη
εγνέφ’σα	ξύπνησα
ελάστα	περιφέρθηκα, τριγύρισα, περιπλανήθηκα	ἀλάομαι/ηλάσκω
έν’	είναι
έπα	ήπια
επεθάν’να	πέθαινα
εχάρα	χάρηκα
εχάσα	έχασα
κάλλι͜α	κάλλη
καλλίον	(επίθ.) καλύτερο, (επίρ.) καλύτερα
ολόερα	ολόγυρα
οξέας	οξιές
όρωμα	όνειρο
οσπίτι	σπίτι	hospitium<hospes
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
παρχαρομάνα	γυναίκα που ήταν επιφορτισμένη με τις δουλειές του παρχαριού, ορεινού τόπου θερινής βοσκής
πεγάδι͜α	βρύσες
ραχ̌όπα	ραχούλες, βουνά
’ρούξαν	(ερρούξαν) έπεσαν